1475 sayılı yasanın 35. maddesindeki sınırlamalar daha fazla fazla çalışma yaptırılmaması ile ilgilidir. Bu yasağa rağmen işçi 90 günden fazla fazla mesai yapmış ise bu fazla çalışmaların ücretini isteyebilir. Bu nedenle davacının bu sınırlamayı nazara almadan fiilen yaptığı fazla mesai çalışma süresi ve alacakları belirlenmeli ve sonucuna göre hüküm kurulmalıdır.
• T.C. YARGITAY
• 9. HUKUK DAİRESİ
• E. 2004/9638
• K. 2004/25610
• T. 10.11.2004
• FAZLA ÇALIŞMA ( 90 Günden Fazla Mesai Yapılması Mümkün Olmadığı Gerekçesiyle Fazla Fazla Çalışma Ücretinin Kabul Edilmemesi – İş Kanunundaki Sınırlamaya Rağmen İşçi 90 Günden Fazla Fazla Mesai Yapmış İse Bu Fazla Çalışma Ücretini İsteyebileceği )
• FAZLA ÇALIŞMANIN SINIRLANMASI ( Fazla Çalışma Yaptırılmaması ile İlgili Olduğu – İşçinin Fiilen Yaptığı Fazla Çalışma Süresinin Dikkate Alınması Gereği )
1475/m. 35
DAVA : Davacı, fazla mesai ücretinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2- Davacının temyizine gelince, taraf tanıkları davacının işyerinde çalıştığı günlerde fazla mesai yaptığını açıkça bildirmişlerdir.
Mahkemece karara esas alınan bilirkişi raporunda yılda 90 günden fazla fazla mesai yapılması mümkün olmadığı gerekçesi ile her yıl için 90 gün fazla mesai yapıldığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır.
1475 sayılı yasanın 35. maddesindeki sınırlamalar daha fazla fazla çalışma yaptırılmaması ile ilgilidir. Bu yasağa rağmen işçi 90 günden fazla fazla mesai yapmış ise bu fazla çalışmaların ücretini isteyebilir. Bu nedenle davacının bu sınırlamayı nazara almadan fiilen yaptığı fazla mesai çalışma süresi ve alacakları belirlenmeli ve sonucuna göre hüküm kurulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10.11.2004 gününde oybirliği ile karar verildi.