Deneyimsel Eğitim Yöntemleri

Deneyimsel eğitim, davranışsal becerileri ve fiziksel yetenekleri geliştirmek için kullanılan bütün bir eğitim yöntemleri bütünüdür. Rol oynama, ekipman simülasyonları, oyunlar, iş başında eğitim (OJT), davranış modelleme, vaka analizi ve bilgisayar tabanlı eğitim, bir eğitim seansı vermek için kullanılabilecek deneyimsel öğrenme yöntemlerinden bazılarıdır.

Deneyimsel öğrenme aynı zamanda ‘yaparak öğrenme’ olarak da adlandırılır ve eğitim, daha çok tek yönlü olan bilgilendirici eğitim yöntemlerinden farklı olarak iki yönlü bir etkileşimi içerir. Burada ana odak noktası, yalnızca gerçeklerin ve rakamların aktarılması değil, aynı zamanda bilgi eğitiminde söz konusu olabilecek veya olmayacak şekilde katılımcılarda becerilerin geliştirilmesidir.

Satış eğitimi örneğini ele alalım. Hayat sigortası pazarlamacılarına satış eğitimi verildiğinde, onlardan politikalar ve prosedürler tanıtılır ve daha sonra bunları hatırlamaları istenir. Bu politikalar ve prosedürler çoğu zaman tartışılmazdır ve bilgilendirici eğitim yöntemleri yardımıyla bilgi akışı tek yönlüdür. Bireylerde satış becerilerinin geliştirilmesi söz konusu olduğunda ise kolaylaştırıcı ve katılımcılar arasında iki yönlü iletişim olduğunda simülasyon oyunları ve rol oyunları kullanılır.

İyi bir eğitim, her iki eğitim yönteminin birleşimidir. Deneysel eğitim yöntemlerinden bazıları aşağıda tartışılmıştır:

İş Başında Eğitim (OJT): Bu eğitim yöntemi, çalışanlara belirli bir pozisyonda çalışırken yeni beceriler kazandırmak için kullanılır. İş rotasyonu ve çıraklık eğitimi, çalışanlar içinde yeni becerilerin geliştirilebileceği yollardan bazılarıdır.

Ekipman Simülatörleri: Çalışanın iş dünyasını deneyimlemesi ve ona hazırlanmasını sağlamak için gerçek hayatta durumların / koşulların yaratıldığı eğitim yöntemleridir. Bu tür eğitim genellikle fiziksel, davranışsal ve ekip oluşturma eğitimi geliştirmek için kullanılır. Örneğin NASA, uzay boşluğuna çıkmadan önce astronotları eğitmek için simülatörler kullanıyor. Bu tür eğitim çok etkilidir ancak simülatörlerin geliştirilmesi maliyetlidir.

Rol Oynama: Rol yapma, esasen tutumları değiştirmek ve insanların olayları diğer kişinin gözünden görmelerine yardımcı olmak için kullanılır. Aynı zamanda belirli bir işi, davranışsal becerileri uygulamak veya kişilerarası sorunları analiz etmek için de kullanılabilir. Bu tür bir eğitim gerçeğe daha yakındır. Tek dezavantajı, çalışanların rol yapma durumlarında tereddüt göstermesi veya ciddiye bile almamasıdır.

Duyarlılık Eğitimi: Çalışanların öz farkındalığını esas olarak artırmak için duyarlılık eğitimi verilmektedir. Çalışanların veya kursiyerlerin başkalarının kendilerini nasıl gördüklerini görmelerine yardımcı olmak amaçlanır. Bu tür eğitimler, kursiyerlerin öz değerini artırmak ve ayrıca kişilerarası davranışlarını değiştirmek için kullanılır. Daha da önemlisi, organizasyondaki olumsuzlukları ortadan kaldırabilir; aslında batıdaki birçok kuruluş, üst yönetim için bu eğitim yöntemini kullanıyor.

Örnek Olay: Örnek olay analizi, kursiyerlerde kişilerarası, karar verme ve analitik becerileri geliştirmek için belki de en sık kullanılan araçtır. Bireylerde problem çözme becerilerini geliştirmek için çok iyi ve ucuz bir araçtır. Temel dezavantaj, güncellenmiş vaka çalışmalarının bulunmamasıdır. Genellikle her yıl bir veya iki vaka tartışılır ve daha sonra güncelleme yapılmaz.

Bunlar, kuruluşlar içinde eğitim vermek için kullanılabilecek ve kullanılabilecek deneysel eğitim yöntemlerinden bazılarıdır. Pek çok kuruluş ayrıca oyunlar ve bilgisayar destekli öğretim / eğitim kullanır; kullanım ve alaka düzeyi, hedeflediğiniz yetkinlik türüne bağlıdır.